روزا تو تاریکی میشینم تا یکی چراغ رو روشن کنه. وقتی روشن کرد حرفای نامفهومی از دهنم خارج میشه که نمیدونم اعتراضه یا تشکر. من فقط نشستم. قبلا هرکتابی دم دستم بود میخوندم. هربرنامه ای جلوم روشن بود میدیدم. آهنگارو بلند بلند گوش میدادم تا فکر نکنم. تا اینکه تسلیم شدم. حالا فقط میشینم و تو همه چیزایی که تو سرم میچرخه غرق میشم.
تقریبا مثل خوابیدن تو وان حموم. تو آب گرم